Nie mów ciągle kiedyś, proszę!
Bo to kiedyś, jak zaklęcie
Bo to kiedyś stać się może,
gdy mnie tutaj już nie będzie.
Życie wszak zaledwie chwilą,
Płynąć trzeba, jak okrętem,
Nie wiesz, co jest za godziną,
Nie wiesz, co jest za zakrętem.
I nie możesz wciąż uciekać
od tego, co niepojęte.
I nie możesz także czekać,
choć czekanie to jest piękne.
