6 listopada 2024

loader

Model antykorupcyjny Szwecji pod ostrzałem

Fot: Flickr / aut. Brian Dooley

Szwecja zmaga się z rzeczywistością narastającego problemu korupcji, który kwestionuje jej wizerunek. Niedawny skandal z udziałem Anny Kinberg Batry (byłej liderki Partii Konserwatywnej i obecnej gubernator hrabstwa Sztokholm) uwidocznił ten problem. Oskarżona o nepotyzm za zatrudnienie bliskich przyjaciół na wysoko opłacane stanowiska bez konkurencyjnego procesu, sprawa Kinberg Batry jest przykładem szerszego zjawiska. Pomimo publicznego oburzenia i wezwania do rezygnacji, nadal pozostaje na stanowisku, a prokurator odmówił wszczęcia dochodzenia, co rodzi pytania o odpowiedzialność w szwedzkim systemie politycznym.

Szwedzka opinia publiczna często nie dostrzega korupcji, ponieważ kłóci się to z ich narodowym wizerunkiem. Ten kulturowy ślepy punkt pozwolił na to, aby korupcyjne praktyki pozostawały bez kontroli, o czym świadczy najgorsze w historii miejsce Szwecji w Indeksie Percepcji Korupcji Transparency International. Chociaż nadal zajmuje szóste miejsce na świecie, ocena Szwecji spadła i obecnie plasuje się za swoimi skandynawskimi sąsiadami. Postrzeganie społeczne odzwierciedla te wyniki. Według europejskiego barometru dotyczącego postaw wobec korupcji, w 2023 roku 36% ankietowanych Szwedów uznało korupcję za „dość powszechną” w swoim kraju, w porównaniu do 32% w 2022 roku. Rośnie świadomość problemu wśród szwedzkiego społeczeństwa.

Korupcja w Szwecji nie ogranicza się do sektora publicznego. Również sektor prywatny jest uwikłany w znaczące skandale. Przykładem jest Gustaf Slettengren, przewodniczący Lazard w Szwecji, który stoi przed zarzutami poważnej korupcji związanej z przejęciem szwajcarskiej firmy przez Atlas Copco w 2015 roku. Takie przypadki pokazują, jak powszechna jest korupcja w różnych sektorach szwedzkiego społeczeństwa.

Coraz więcej wydarzeń sugeruje, że Szwecja musi bardziej bezpośrednio stawić czoła problemom korupcji. Uznanie i rozwiązanie tych problemów jest kluczowe dla utrzymania integralności i przejrzystości, które od dawna są cechami charakterystycznymi szwedzkiego społeczeństwa. Ostatnie skandale stanowią sygnał ostrzegawczy, podkreślając potrzebę wzmocnienia działań antykorupcyjnych i większej odpowiedzialności publicznej w celu przywrócenia zaufania do szwedzkich instytucji.

Ewolucja korupcji w Szwecji

Szwecja przez wiele lat była postrzegana jako kraj o niskim poziomie korupcji, co było wynikiem silnych instytucji, wysokiego poziomu przejrzystości oraz dobrze rozwiniętej kultury politycznej. W XX wieku, zwłaszcza po II wojnie światowej, Szwecja zyskała reputację jednego z najmniej skorumpowanych krajów na świecie. W dużej mierze wynikało to z solidnego systemu demokratycznego, niezależnych mediów oraz wysokiego poziomu zaufania społecznego.

W latach 70. i 80. korupcja była rzadkością w szwedzkim życiu publicznym. Jednakże, pojawiały się sporadyczne przypadki, które były traktowane z dużą powagą. Przykładem jest sprawa ministra handlu w latach 80., który został oskarżony o przyjmowanie łapówek od przedsiębiorstw w zamian za korzystne decyzje rządowe. Skandal ten wzbudził duże zainteresowanie mediów i społeczeństwa, co doprowadziło do jego rezygnacji i wzmocnienia mechanizmów antykorupcyjnych. W latach 90. Szwecja nadal utrzymywała wysoki poziom przejrzystości i niskiego poziomu korupcji. W 1995 roku Transparency International zaczęło publikować Corruption Perceptions Index (CPI), w którym Szwecja regularnie zajmowała czołowe miejsca. W tym okresie korupcja była postrzegana jako problem głównie krajów rozwijających się, a nie rozwiniętych demokracji takich jak Szwecja. W pierwszych latach XXI wieku, mimo kilku skandali, Szwecja nadal była uznawana za jeden z najmniej skorumpowanych krajów na świecie. Jednakże, z biegiem czasu zaczęły się pojawiać coraz bardziej znaczące przypadki korupcji, które zmusiły społeczeństwo i polityków do zweryfikowania swojego podejścia do tego problemu.

Polityczne reakcje na skandale korupcyjne

Polityczne reakcje na skandale korupcyjne w Szwecji różnią się w zależności od partii politycznych. Socjaldemokraci często nawołują do wzmocnienia regulacji i zwiększenia przejrzystości działań administracji publicznej. Podkreślają potrzebę bardziej rygorystycznych przepisów antykorupcyjnych i wzywają do dymisji osób zamieszanych w skandale, jak w przypadku Anny Kinberg Batra. Konserwatyści, do których należała Kinberg Batra, zazwyczaj podchodzą do skandali korupcyjnych ostrożniej, starając się minimalizować polityczne szkody i podkreślając znaczenie indywidualnej odpowiedzialności. Zieloni kładą duży nacisk na etykę w polityce i są jednymi z pierwszych, którzy publicznie potępiają skandale, nawołując do natychmiastowych działań – rezygnacje i niezależne śledztwa. Szwedzcy Demokraci często wykorzystują skandale do krytyki elit politycznych i biurokracji, wzywając do gruntownych reform systemu politycznego i administracyjnego.

W odpowiedzi na rosnące problemy korupcyjne różne partie polityczne oraz organizacje społeczne i eksperci zaproponowali szereg reform i inicjatyw. Wśród propozycji legislacyjnych znajdują się surowsze przepisy dotyczące lobbingu, które obejmują obowiązkowe rejestry lobbystów oraz raportowanie wszystkich kontaktów między lobbystami a urzędnikami publicznymi. Zaostrzenie przepisów dotyczących konfliktu interesów ma na celu zapobieganie sytuacjom, w których urzędnicy publiczni mogą czerpać korzyści z decyzji, które podejmują. W administracji publicznej proponuje się zwiększenie przejrzystości procesów rekrutacyjnych poprzez publikowanie wszystkich ofert pracy na publicznie dostępnych platformach oraz wzmocnienie mechanizmów kontroli wewnętrznej, w tym utworzenie niezależnych jednostek audytowych monitorujących działania pracowników.

Kampanie społeczne odgrywają również kluczową rolę w walce z korupcją. Programy edukacyjne mające na celu zwiększenie świadomości społeczeństwa na temat korupcji, jej skutków i sposobów jej zgłaszania są niezbędne. Kampanie medialne i programy edukacyjne w szkołach mogą pomóc w budowaniu kultury transparentności i etyki. Wsparcie dla whistleblowerów, w tym systemy ochrony zapewniające anonimowość oraz wsparcie prawno-psychologiczne, jest kolejnym ważnym elementem. Innowacyjne podejścia technologiczne mogą również zwiększyć przejrzystość i trudność manipulacji danymi. Wykorzystanie technologii blockchain do śledzenia i rejestrowania transakcji oraz decyzji administracyjnych zwiększa przejrzystość i utrudnia manipulacje danymi. Narzędzia analizy danych mogą pomóc w wykrywaniu podejrzanych wzorców w działaniach administracji publicznej oraz transakcjach finansowych. Wszystkie te reformy i inicjatywy są kluczowe dla zwiększenia zaufania publicznego i skutecznego zwalczania korupcji, wymagając współpracy wszystkich zainteresowanych stron, w tym polityków, administracji, społeczeństwa obywatelskiego i sektora prywatnego.

Wpis pochodzi ze strony politykaponordycku.pl

Mateusz Gibała

Poprzedni

Biedroń: Kaczyński tolerował patologię Funduszu Sprawiedliwości, żeby utrzymać władzę

Następny

Europa dla Kobiet