Artykuł partnerski
Film „Powrót do domu”, który można oglądać obecnie w chińskich kinach, po raz pierwszy pokazuje kulisy nieznanej historii ewakuacji chińskich obywateli przebywających w kraju rozdartym wojną przez chińskich dyplomatów. Film jest adaptacją prawdziwych wydarzeń związanych z ewakuacją Chińczyków z Libii w Afryce i został wyreżyserowany przez Rao Xiaozhi, a w filmie grają m.in. Zhang Yi, Wang Junkai, Yin Tao, Zhang Zixiana.
Akcja filmu rozgrywa się w Republice „Numii”, w której nagle wybucha wojna. Życie wielu chińskich obywateli jest zagrożone. Z pomocą przychodzą im dyplomata Zong Dawei (w tej roli Zhang Yi), który powinien wrócić do domu, by towarzyszyć swojej żonie w narodzinach ich dziecka oraz energiczny dyplomata Cheng Lang (w tej roli Wang Junkai), który zdecydował się pojechać do Numbii, by gołymi rękami, przez ogień wojny i pustynię oraz pod lufami karabinów lokalnych rebeliantów, przeprowadzić swoich rodaków przez niezwykle trudną drogę do domu.
Reżyser Rao Xiaozhi powiedział w jednym z wywiadów: „Największe wrażenie zrobili na mnie dyplomaci, którzy naprawdę ewakuowali Chińczyków z rozdartego wojną kraju. W życiu byli zwykłymi ludźmi, ojcami, mężami i synami, ale ich obowiązki wymagały od nich pójścia na linię frontu. Dyplomata, nie ma aż tak dużej mocy. Jakim, więc sposobem jej użył, żeby tak wielu rodaków sprowadzić bezpiecznie do naszej ojczyzny z rozdartego wojną kraju? Cała ta akcja musiała być usiana masą różnych niebezpieczeństw” – dodał reżyser filmu.
Zhang Yi i Wang Junkai grają dwóch dyplomatów. Mają różne doświadczenia ze względu na wiek. Jeden jest doświadczony, a drugi młody i tego doświadczenia jeszcze nie posiada. Można powiedzieć, że postacie dwóch głównych bohaterów będących partnerami są „uszyte na miarę”.
Jedyne dwie kobiece postacie w filmie, Bai Hua (w tej roli Yin Tao) i Chen Yue (w tej roli Wan Qian), to żony dyplomatów. Ta pierwsza była również zdeterminowana, aby zorganizować ewakuację rodaków, gdy dowiedziała się o śmierci swojego męża Zhang Ninga. „Powściągliwość, wyrozumiałość, tolerancja” biją od obu granych przez aktorki postaci i dopiero pod koniec filmu na policzkach bohaterek pojawiły się łzy.
Odkąd Chińska Państwowa Administracja Filmowa po raz pierwszy podkreśliła wagę kina uczącego patriotyzmu podczas Narodowej Konferencji Produkcji Filmów Fabularnych w 1987 roku, słowo „filmy patriotyczne” weszło na dobre w przestrzeń produkcji chińskich filmów, wywołując pojawienie się nowych trendów i przemianę w chińskiej produkcji filmowej. Ale od ponad 30 lat filmy patriotyczne powoli wychodzą poza utarte schematy, wkraczając na drogę komercjalizacji i urynkowienia.
Szczególnie ważne jest to, w jaki sposób filmy patriotyczne odnajdują punkt rezonansowy, który budzi emocje publiczności. „Powrót do domu” realizuje przemianę tego gatunku filmu z wielkiej narracji w indywidualizm. Dyplomata z „Powrotu do domu” jest zagubiony, a także nieśmiały, przestraszony, chce się poddać, a nawet przechodzi kryzys wieku średniego.
W „Powrocie do domu” niektórzy widzowie mogą zobaczyć cień amerykańskiego filmu „Ucieczka z Teheranu” i koreańskiego filmu „Mogadisz”. Wykorzystując podobny temat – ewakuacji, chiński film posiada jednak swój unikalny sposób opowiadania, styl i relacje pomiędzy bohaterami, charakterystyczne dla Chin. W porównaniu z innymi podobnymi filmami z tego gatunku bohaterstwo w „Powrocie do domu” jest bardziej chińskie, bardziej eufemistyczne, bardziej subtelne, ale też bardziej stanowcze i nieustępliwe, widzowie odczuwają zupełnie inne doznania.
Pod koniec filmu Zong Dawei szczęśliwie wywozi 125 rodaków z niebezpiecznego kraju do Chin. Odgłosy petard podczas Święta Wiosny zastępują odgłosy broni na polu bitwy, a kłótnie między sąsiadami krzyki i wycie podczas szalejącej wojny. Dom Zong Dawei nie jest zamknięty, wchodzi on prosto do środka, gdzie czekają na niego jego rodzice, żona i nowo narodzone dziecko. W scenie przedstawiającej szczęście z okazji Nowego Roku Zong Dawei zamyka drzwi, a życzenia i błogosławieństwa z okazji Święta Wiosny umieszczone na zewnątrz domu sprawiają, że czuje się bezpiecznie.
Chyba nikt w żadnym kraju nie celebruje powrotu do domu i spotkania rodzinnego tak bardzo jak Chińczycy. To właśnie ze względu na unikalną kulturę, którą odziedziczyliśmy, „ewakuacja” chińskich dyplomatów ma tak bardzo głębokie znaczenie. „Ewakuacja” to nie tylko demonstracja narodowej siły i zdolności dyplomatycznych, ale także odpowiedzialność.
