4 grudnia 2024

loader

Tag: teatr

Aktorstwo to wieczny niedosyt

Niedawno rozmawiałam z pewnym panem, zupełnie normalnie, który nagle stwierdził, że „ten Lupa to normalny szkodnik”. I już wiedziałam z kim mam do czynienia – z Moniką Sołubianką rozmawia Krzysztof Lubczyński. Czy szkoła teatralna dużo Pani dała? Bo aktorzy różnie odpowiadają na takie pytanie… Bardzo dużo…

Ormianie ostrzą pióra

Teatr ormiański jest jednocześnie stary i bardzo młody. Jego historia liczy sobie, bagatela, dwa tysiące lat, jeśli sięgać do samych początków, kiedy w I wieku naszej ery wystawiano w Armenii greckie tragedie. Ale od czasu, kiedy władze przejęli Rzymianie i wymordowali aktorów (w 69 r.…

„Dziady” jako upiorna bajka

Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że zamysł „Dziadów” w reżyserii, a raczej, szerzej: w inscenizacji Janusza Wiśniewskiego, oparty był na chęci przywrócenia właściwych proporcji polskiej megalomanii. Na taką interpretację zdecydowałem się postawić, a słowa „wrażenie” użyłem nie bez przyczyny. Po pierwsze, zamysły reżyserskie i inscenizacyjne, idea artystyczna…

Ironista paradoksalny

– Telewizją rządzi oglądalność i Teatr Telewizji umrze, bo jego publiczność się kurczy. To forma, do której przywiązane jest starsze i mocno średnie pokolenie, trochę ponad pięćdziesiąt plus – z Łukaszem Wylężałkiem, reżyserem filmowym, telewizyjnym, scenarzystą i dramaturgiem rozmawia Krzysztof Lubczyński. Jest Pan…

Od Albina do Radosta

Kapituła Nagrody im. Stefana Treugutta uhonorowała Jana Englerta Nagrodą Specjalną za dorobek artystyczny, aktorski i reżyserski w teatrze telewizji. Tylko zbieżność dat sprawiła, że nagroda przypadła w 55 rocznicę jego teatralnego debiutu na małym ekranie – była to postać Żołnierza II w Wolterowskim „Kandydzie” w reżyserii Jerzego Krasowskiego.…

Ciągle jestem w biegu

Jeśli aktor miał poczucie, że uczestniczy w wizji wielkiego artysty, który ma bardzo wiele do przekazania, a ja miałem takie poczucie, to wszelki aktorski egotyzm kładło się na bok- ze Stanisławem Brudnym, aktorem, rozmawia Krzysztof Lubczyński. Przez lata był Pan związany z Teatrem Studio w jego najlepszym okresie…

Uciekinierzy czy szaleńcy?

Do teatru wracają sztuki przełomu lat 50. i 60. Na scenie Teatru Polonia „Policja”, debiutancka sztuka Sławomira Mrożka, w warszawskiej Akademii Teatralnej „Fizycy” Friedricha Dürrenmatta, a w Teatrze TVP „Inkarno” Kazimierza Brandysa. To tylko przykłady z ostatnich paru tygodni, bo na scenach pojawiło się więcej Dürrenmattów…

Bez aktorskiej etykietki

–Warszawa budowała się po wojnie od początku, a Kraków się uratował, z Wawelem i Sukiennicami. Kiedy wielcy przedwojennego teatru wrócili po wojnie do Warszawy, ona nie była już dawną Warszawą – z Jerzym Schejbalem, aktorem, rozmawia Krzysztof Lubczyński. Jest Pan na scenie ponad pół wieku.…

Czar sprawczej iluzji

– Gdy wchodziłam do tego zawodu w filmie pracowało jeszcze wielu scenografów przedwojennych a ówczesna scenografia filmowa pochodziła bezpośrednio od teatralnej i plan filmowy przypominał otwarte w kierunku widza pudełko sceny – z Marią Teresą Barską (AKA Barska) scenografką, rozmawia Krzysztof Lubczyński. Czy istnieje…

Rola żony

Trzy kobiety, trzy niezapomniane kreacje Krystyny Jandy, Małgorzaty Bogdańskiej i Doroty Landowskiej. Trzy żony: Danuta Wałęsowa, Giulleta Masina i Zofia Stryjeńska. Scenicznie z „Danutą W.” (w reżyserii Janusza Zaorskiego) właśnie się pożegnaliśmy – 22 stycznia odbył się ostatni 174. spektakl…