Ten wspomnieniowy tom, wydany nakładem Biblioteki Res Humana. Eugeniuszowi Kabatcowi (1930-2020) się należał. Był wybitnym pisarzem i szlachetnym, czarującym człowiekiem.
Tom poprzedza wstęp autorstwa Janusza Termera, przypominający główne zarysy twórczości Kabatca, jego zakorzenienie zarówno w kulturze śródziemnomorskiej, łacińskiej, zwłaszcza włoskiej, a także wschodniej, białoruskiej, prawosławnej, „kresowej”, jego upodobanie do wina, pojmowanego nie tylko jako przedmiot konsumpcji, lecz także jako element kultury, przyjaźni z Jarosławem Iwaszkiewiczem.
Ważnym składnikiem ostatnich lat aktywności twórczej Eugeniusza Kabatca była jego fascynacja postacią i dziełem Stanisława Brzozowskiego (1878-1911), która zaowocowała opowieścią o filozofię zatytułowaną „Ostatnie wzgórza Florencji”. Przypomniał też Termer o dramaturgicznych próbach Kabatca, o „Bibliotece” i „Zamachu na ulicy Smolnej”, jak również o jego działalności w Stowarzyszeniu Kultury Europejskiej (SEC).
Na to składają się wspomnienia i refleksje przyjaciół Eugeniusza: Andrzeja Lama, Marii Szyszkowskiej, Wacława Sadkowskiego, Krzysztofa Lubczyńskiego, Stanisława Nyczaja, Macieja Andrzeja Zarębskiego, Elżbiety Banko-Sitek, a także teksty rozmów z Kabatcem, m.in. Bożeny Termer i Ryszarda Ulickiego, fragmenty tekstów Pisarza, a także krytyczno-literackie opinie o jego prozie, Stanisława Burkota, Leszka Bugajskiego, Włodzimierza Maciąga, Grzegorza Wiśniewskiego, Stefana Jurkowskiego, Wacława Sadkowskiego.
Tom zamyka tekst wspomnianej sztuki „Biblioteka”, osnutej wokół wyobrażonego spotkania-dialogu między Józefem Piłsudskim i Feliksem Dzierżyńskim na zamku Radziwiłłów w Nieświeżu.