29 kwietnia o godzinie 11:23 czasu pekińskiego, za pomocą rakiety Długi Marsz Yao-2, Chiny z sukcesem wystrzeliły i umieściły na zaplanowanej orbicie kapsułę Stacji Kosmicznej Tianhe. Oznacza to pełne rozpoczęcie montażu i budowy na orbicie okołoziemskiej Chińskiej Stacji Kosmicznej.
Chociaż Chiny przyzwyczaiły obserwatorów do częstych startów w chińskim programie kosmicznym, udane wystrzelenie kapsuły rdzeniowej Tianhe, kluczowego modułu stacji kosmicznej ma szczególne znaczenie. W 1992 roku rozpoczął się rozwój „trzystopniowego” chińskiego programu kosmicznego, który zakładał wysłanie ludzi w kosmos i ich bezpieczny powrót, osiągnięcie zdolności w kluczowych technologiach służących do budowy stacji kosmicznej i „stworzenie stacji kosmicznej, aby prowadzić na szeroką skalę długookresowe badania kosmiczne.” Udane uruchomienie kluczowego modułu Tianhe jest kluczem do trzeciego etapu tego programu.
Niełatwo było osiągnąć ten sukces. W tamtym okresie Chiny były wykluczone z „klubu” Międzynarodowej Stacji Kosmicznej zdominowanego przez Stany Zjednoczone. Mało tego, zachodni politycy, którzy patrzą na rozwój Chin z uprzedzeniem, uważają kosmos za główne pole bitwy w przyszłych wojnach i miejsce wyścigu zbrojeń. Dlatego podjęto surowe środki ostrożności przeciwko współpracy z Chinami w dziedzinie technologii kosmicznej.
Pomimo przeszkód, Chiny osiągnęły kolejne postępy w przestrzeni kosmicznej. Szereg niezwykłych wyników zawdzięczają niezależnym i własnym innowacjom, takim jak eksploracja Księżyca, eksploracja Marsa, tworzenie sieci nawigacji satelitarnej Beidou i udane wystrzelenia serii rakiet nośnych „Długi Marsz”.
Tym razem Chiny wykonały ważny krok w budowie stałej stacji kosmicznej, która będzie miała również ogromne znaczenie dla świata. Jeśli Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, działająca na orbicie od kilkudziesięciu lat, zostanie wycofana w latach 2024-2028, Chińska Stacja Kosmiczna prawdopodobnie stanie się jedyną, dostępną stacją kosmiczną.
W odróżnieniu od zamkniętych „wąskich kręgów” tworzonych przez niektóre kraje zachodnie, Chiny zawsze przestrzegały zasad pokojowej współpracy, równości i wzajemnych korzyści oraz wspólnego rozwoju. Dążyły do zbudowania Chińskiej Stacji Kosmicznej jako otwartej platformy współpracy i wymiany naukowo-technologicznej, skierowanej do społeczności międzynarodowej.
Chińska stacja kosmiczna to pierwszy przypadek w historii, w którym taki projekt został otwarty dla wszystkich państw członkowskich ONZ. Projekt ten jest skierowany nie tylko do państw, ale także jest wysoce inkluzywny, a współpraca obejmuje rządy i organizacje międzynarodowe oraz podmioty prywatne i instytucje badawcze. Model współpracy jest bogaty i różnorodny oraz bardzo elastyczny. W chwili obecnej zakończono wybór pierwszej partii eksperymentów kosmicznych do przeprowadzenia przez Chiny i ONZ na Chińskiej Stacji Kosmicznej. W sumie 9 projektów, w których uczestniczy 17 krajów i 23 podmioty, zostało pomyślnie zakwalifikowanych i rozpoczęto ich realizację.
Warto wspomnieć, że współpraca w ramach Chińskiej Stacji Kosmicznej w pełni zaspokaja potrzeby krajów rozwijających się, którym brakuje technologii i funduszy na badania kosmiczne. Daje tym krajom możliwość wyjścia w kosmos i przeprowadzania różnych eksperymentów. Skutecznie pomoże światu wypełnić lukę w rozwoju technologicznym i umożliwi wszystkim krajom równy udział w pokojowym rozwoju i wykorzystaniu przestrzeni kosmicznej. Simonetta Di Pippo, obecna dyrektor Biura Narodów Zjednoczonych ds. Przestrzeni Kosmicznej, uważa, że akcja Chin to mocne wsparcie dla ONZ w realizacji celów zrównoważonego rozwoju 2030.
W 1967 roku, w „Traktacie o przestrzeni kosmicznej” uroczyście ogłoszono, że eksploracja i wykorzystanie przestrzeni kosmicznej jest wspólną sprawą całej ludzkości i powinna ona przynosić pożytek całej ludzkości. Współpraca Chin w dziedzinie stacji kosmicznej wciela w życie założenia tego międzynarodowego traktatu i koncepcji budowania wspólnej przyszłości społeczności międzynarodowej. W przyszłości świat będzie miał otwartą i tętniącą życiem nową platformę międzynarodowej współpracy kosmicznej, która naprawdę stanie się „wspólnym domem” dla całej ludzkości w przestrzeni kosmicznej.
