Przywódca sunnitów libańskich, Saad al-Hariri utworzył 30-osobowy rząd. W ten sposób po wielu miesiącach rozwiązany został pat polityczny. Ale, czy na dłużej, nie wiadomo, bowiem porozumienia licznych sił politycznych i religijnych w tym kraju nie poparła chrześcijańska Falanga Libańska.
Saad Hariri to syn byłego premiera Rafika Haririego, jednego z najbardziej wpływowych polityków sunnickich, którego zamordowano w Bejrucie 14 lutego 2005 r. w wyniku wybuchu samochodu pułapki. Zginęły jeszcze 22 osoby z jego otoczenia. Nie jest pewne, kto dokonał zamachu. W każdym razie podejrzenie padło na Syrię, która w przeszłości dokonała zamachów na kilku wybitnych polityków libańskich. Wskutek wielkich demonstracji i rozruchów, Syria wycofała z Libanu wojska, stacjonujące tam od wielu lat.
Hariri junior został nominowany na premiera 3 listopada w ramach umowy politycznej, dzięki której pod koniec października prezydentem został były dowódca armii, 83-letni gen. Michel Aun. Wybrano go po 2,5 roku wakatu na tym stanowisku Zadecydowało poparcie szyickiego Hezbollahu.
Aun był też premierem (1988-90), kiedy wydał „wojnę wyzwoleńczą” oddziałom syryjskim .13 października 1990 r. armia syryjska najechała obszary, nad którymi panowały oddziały Auna. Zajęła pałac prezydencki Baabda, zabijając setki żołnierzy libańskich i cywilów. Aun zbiegł do ambasady Francji w Bejrucie, a potem uzyskał azyl we Francji, gdzie żył w latach 1990-2005.
Po październikowym wyborze prezydenta przystąpiono do formowania rządu. Ustrój polityczny w Libanie, uwzględniający podział stanowisk między społeczności wyznaniowe, przewiduje, że prezydentem może być wyłącznie chrześcijanin maronita, premierem muzułmanin sunnita, a przewodniczącym parlamentu – muzułmanin szyita. Teki ministerialne oraz wyższe stanowiska w administracji państwowej dzielone są między przedstawicieli różnych wyznań muzułmańskich, chrześcijańskich i Druzów.
W nowym rządzie pozostali dotychczasowi ministrowie – spraw zagranicznych, Gebran Basil, finansów, Ali Hasan Khalil i spraw wewnętrznych, Nohad Masznuk. Nowym ministrem obrony będzie Jakub al-Sarraf, a Cesar Abu Chalil ministrem energetyki. Falanga odrzuciła przyjęcie stanowisk ministerialnych.
Ocenia się, że poparcie udzielone Aunowi przez Haririego oznacza słabnące wpływy Arabii Saudyjskiej – mocne za Rafika Haririego – oraz rosnące Hezbollahu, wspieranego przez Iran.
