Przez wiele lat był reżyserem dokumentalistą zajmującym się głównie problematyką przestępczości, tematami, n.p. „Urodzeni w niedzielę”, „Konsul” czy „Obcym wstęp wzbroniony”.
Specjalizował się też w dokumentalnych portretach znanych postaci, takich jak Antoine Cierplikowski, pochodzący z Sieradza mistrz fryzjerski Paryża czy aktor-naturszczyk i utalentowany pisarz Jan Himilsbach. Zajmował się też filmową animacją.
Jednak tzw. „duże artystyczne nazwisko” przyniósł mu dopiero cykl ekranizacji opowieści Jana Brzechwy o panu Kleksie: „Akademia pana Kleksa” (1983), „Podróże pana Kleksa” (1985) czy „Pan Kleks w Kosmosie” (1988). Kilkanaście lat później wzbogacił je o „Triumf pana Kleksa” (2001). W 1995 roku zrealizował „Dzieje mistrza Twardowskiego”.
Te realizacje przyniosły mu pozycję jednego z najbardziej cenionych przedstawicieli kina dla dzieci i młodzieży. Po latach te realizacje nie robią już szczególnego wrażenia z punktu widzenia technologicznego, ale w połowie lat osiemdziesiątych, w ówczesnych warunkach polskich, dzięki dynamicznej reżyserii, świetnej pracy kamery, m.in. Zygmunta Samosiuka, dobrej muzyce i świetnej kreacji Piotra Fronczewskiego w roli tytułowej, były naprawdę dużymi dokonaniami, które przyciągnęły do kin masową, młodą publiczność. Krzysztof Gradowski był laureatem licznych nagród i wyróżnień na festiwalach krajowych i zagranicznych, m.in. w Chicago, Moskwie, Kairze, Oberhausen, Gdyni, Poznaniu i Krakowie. W 2013 r. otrzymał Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Był też „Kawalerem Orderu Uśmiechu” przyznanym mu w 1987 r.
Urodzony w Krakowie w roku 1943 zmarł w Warszawie 22 czerwca 2021 roku w wieku 77 lat.
