Ulica Liulichang w Pekinie jest bardzo znana i słynie ze swej bogatej spuścizny kulturowej. Powstała ona w czasach dynastii Qing, w XVII wieku. Już w tamtym okresie handlowano tutaj książkami, obrazami, kaligrafią i porcelaną.
Do dzisiaj jest ona znana w stolicy, jak i w całym kraju. Chińczycy, zarówno młodzi jak i starzy, starają się wciąż kontynuować stare tradycje. Dzięki temu ulica Liulichang nadal kwitnie.
Historia ulicy Liulichang
Kiedy myśli się o chińskiej, kolorowej glazurze, często przychodzi skojarzenie z kolorem żółtym. Dawno, bo w czasach dynastii Yuan w XIII wieku, w miejscu dzisiejszej ulicy Liulichang istniało dużo pieców wypalających glazurę. Wykonane tutaj dachówki można do dziś oglądać na dachach wielu pekińskich pałaców. Skąd właśnie pochodzi nazwa ulicy – Liulichang czyli „liuli” – kolorowa glazura, „chang” – zakład, fabryka.
W czasach dynastii Ming w XIV wieku Pekin bardzo się rozbudowywał. Dzięki wielkiemu popytowi na kolorową glazurę przybywało pieców, w których ją wypalano. Cesarz Qianlong, gdy pewnego razu z Zakazanego Miasta oglądał panoramę stolicy, zobaczył dymy unoszące się z pieców glazurniczych. Kazał więc je zlikwidować i przenieść dalej. Jednak nazwa ulicy przetrwała do dziś.
W czasach dynastii Qing przy ulicy tej gromadziło się wielu urzędników, uczonych i artystów przybyłych do Pekinu z całego kraju. Było to ich ulubione miejsce, gdzie mogli sami tworzyć, a także kupować książki. Oprócz księgarnii pojawiły się tu sklepy z kaligrafią, pędzlami i obrazami.
Cała ulica Liulichang liczyła 800 metrów od wschodu do zachodu. W 1927 roku nowo powstała ulica Xinhua podzieliła drogę na dwie części – Liulichang Xijie czyli zachodnią ulicę i Liulichang Dongjie czyli wschodnią.
Od wprowadzenia w życie polityki reform i otwarcia w 1978 roku, przy wsparciu rządu, ulica Liulichang przeszła wiele remontów i napraw dzięki czemu zyskała nową młodość.
Spotkanie z tradycyjną kulturą na ulicy Liulichang
Na ulicy Liulichang znajduje się wiele księgarnii, galerii oraz sklepów z antykami, między innymi Daqianhualang czyli Galeria Daqian, która zajmuje się także oprawianiem obrazów, Rongbaozhai (Studio of Glorious Treasures) – sklep z kaligrafią i malarstwem, Huaiyinshanfang – sklep z rzeźbami i ozdobami z brązu, Cuiwenge – sklep zajmujący się głównie badaniami i handlem działami sztuki kaligraficznej, malarstwem, sprzedażą materiałów do grawerowania pieczęci oraz sprzętu do tworzenia kaligrafii.
Wśród tych sklepów Rongbaozhai cieszy się z wielką popularnością, ze względu na tworzone w tym miejscu tradycyjne linoryty za pomocą bloków drewnianych. Sztuka ta została wymieniona przez Radę Państwa Chin jako pierwsza partia krajowych niematerialnych projektów dziedzictwa kulturowego w 2006 roku. W sklepie można zobaczyć, jak pracownicy tworzą obrazy za pomocą kolejnych odbić bloków drewnianych.
Rongbaozhai został założony we wczesnych latach dynastii Qing w 1672 roku, wtedy był znany jako Songzhuzhai. Wówczasne działalności tego sklepu głównie obejmowała: sprzedaż papieru do kaligrafii, malowanie i tworzenie wachlarzy oraz składanych parawanów, pędzli i atramentów do kaligrafii, pojemników z tuszem, misek z wodą oraz innych sprzętów związanych z kaligrafią. Ponadto zajmował się handlem autentycznych obrazów i dzieł kaligraficznych znanych artystów z okresu starożytnego i współczesnego. Dopiero w 1894 roku nazwa sklepu została zmieniona na Rongbaozhai. W ciągu 300 lat historii rzemieślnicy Rongbaozhai naprawili i oprawili kilka tysięcy cennych prac kaligraficznych i malarskich przy użyciu tradycyjnych technik. Podczas prowadzenia działalności gospodarczej, zwraca uwagę na kolekcję skarbów kaligrafii i malarstwa. Od wielu lat Rongbaozhai ma bogatą kolekcję starożytnych i współczesnych arcydzieł, znaną pod nazwą „Ludowe Zakazane Miasto”.
Obok Rongbaozhai jest sklep Daiyuexuan, w którym produkuje się i sprzedaje pędzle do pisania. Został on założony w 1916 roku. Dawni chińscy przywódcy używali pędzli dostarczonych przez Daiyuexuan, w tym przewodniczący Mao Zedong i premier Zhou Enlai.
Daiyuexuan dzieli się na dwie części. W pierwszej można kupić pędzle, w drugiej znajdują się rzemieślnicy, którzy ręcznie je robią. Wykonanie każdego pędzla zajmuje co najmniej dziesięć kroków, m.in. wybranie materiałów czyli dokładna selekcja włosów z futra królika czy łasicy, dopasowanie, grawerowanie na uchwycie pędzla. Rzemieślnicy z Daiyuexuan przestrzegają zasad dokładnego doboru materiałów i znakomitego wykonania. Jakość pędzli do pisania jest dobra, a wybór jest szeroki. Dlatego pędzle Daiyuexuan cieszą się z wielką popularnością wśród artystów, zwłaszcza malarzy. Dzięki temu sklep ten w ciągu tylu lat ulega nieustannemu rozwojowi.
Ulica Liulichang dziś
Jeśli lubisz chińską kulturę albo chcesz poznać dziedzictwo kulturowe starej stolicy, to kiedy przyjedziesz do Pekinu, musisz udać się na ulicę Liulichang. Dziś spacerują po niej chińscy i zagraniczni turyści. Tutaj każdy znajdzie prezent dla siebie lub przyjaciół, którzy są miłośnikami tradycyjnej kultury chińskiej.
Warto wspomnieć, że wiele sklepów na tej ulicy nadal zachowuje tradycję, dzieląc swoją przestrzeń na miejsce handlu i miejsce dla rzemieślników. To dzięki pracy ich rąk może przetrwać kultura Chin.
Ulica ta stała się oknem, dzięki któremu można zobaczyć i zapoznać się dziedzictwem chińskich artystów. Wielu odwiedzających ulicę Liulichang przyznaje, że miejsce to ma dużo uroku i panuje tutaj wspaniała atmosfera.
