Nie żyje ikona polskiej lewicy

Wygrała WSZYSTKIE wybory, w których startowała. Świetna minister edukacji w rządzie Leszka Millera. Zagwarantowała całym rocznikom 1984 i 1985 (mój rocznik) możliwość tzw. starej matury, za co byłem Jej bardzo wdzięczny. Pamiętam jak przy pierwszym poznaniu podziękowałem Jej za to, a Pani minister uśmiechnęła się radośnie oczywiście zza dymu papierosowego, który naprawdę uwielbiała. Paliła bardzo dużo, a ja z Nią przy każdym spotkaniu. W Sejmie czy w Europarlamencie, w Hawełce czy w Jej biurze. Paliła niczym Helmut Schmidt. Pracowaliśmy razem w Radzie Polityczno-Programowej SLD pod kierownictwem Józefa Oleksego. Z Panią Minister wystąpiłem na pierwszej konferencji prasowej w Sejmie promując raport prof. Przemysława Sadury „Szkoła i nierówności społeczne”, od samego początku wspierała Centrum im. Ignacego Daszyńskiego. Byliśmy umówieni za miesiąc, 21 maja w Poznaniu gdzie mieliśmy zorganizować dyskusję „30 lat III – krytyczna perspektywa”. Powiedziała, że oczywiście z przyjemnością przyjdzie na nasze wydarzenie i da się nam zaprosić na kolację. Nadmieniła tylko, by było bez przepychu, bo w końcu jesteśmy z lewicy. Znów słyszałem Jej charakterystyczny śmiech. I taką Minister Łybacką zapamiętam!