W poniedziałek pożegnamy Janusza Kasprzyckiego. Mego przyjaciela z tygodnika „Nie”. Wielce zacnego, którego liczne zasługi przypominali w nekrologach w „Trybunie” liczni jego przyjaciele. Ja zaś do końca dni swoich będę pamiętał jeszcze jeden, jakże zacny, przymiot Janusza, o którym dotąd nie wspominano.
Otóż Janusz był mistrzem tradycyjnej sztuki popularnie zwalanej „świntuszeniem”. Nikt tak subtelnie, dyskretnie, erudycyjnie i głęboko nie „świntuszył” w naszym zakłamanym i pełnym hipokryzji kraju, jak On.
Wybacz mi Janusz, że piszę o tym dopiero teraz, ale dziś już nikt Ci też za to głowy nie urwie.
Cześć twojej pamięci!
