GadzinowskiTrbuna
”Zrozumienie KPCh jest kluczem do zrozumienia Chin”, napisał niedawno w „Trybunie” nowy ambasador ChRL w Polsce Sun Linjiang. Trzeba też dodać, że bez zrozumienia Chin nie sposób pojąć współczesnej,globalnej polityki.
O zaplanowanym na jesień 2022 roku XX zjeździe KPCh debatowali niedawno polscy sinolodzy i eksperci problematyki międzynarodowej w ramach cyklicznie organizowanych „Debat azjatyckich na Koszykowej” w warszawskiej Bibliotece.
Dr hab. Józef Pawłowski zauważył,że przyszłoroczny zjazd KPCh rozstrzygnie wiele kluczowych kwestii. Czy obecny sekretarz generalny partii i prezydent Xi Jinping pozostanie na swoim stanowisku na trzecią z rzędu kadencję. Wybierze też skład najważniejszych gremiów KPCh: Stałego Komitetu Biura Politycznego, Biura Politycznego,a także stworzonych już za kadencji Xi, np. Komisji Bezpieczeństwa.
Profesor Tadeusz Iwiński uważa, że XX zjazd KPCh nie będzie tak przełomowy, jak był XX zjazd Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w 1956 roku, gdyż w Chinach istnieje zgoda co do zasadniczego kierunku rozwoju. Powrót do czasów kultu jednostki Mao Zedonga jest wykluczony. Zwrócił uwagę na niedawną rozmowę prezydentów USA i Chin. Joe Biden akcentował potrzebę uniknięcia napięć między obu supermocarstwami, ale wyraził zaniepokojenie sytuacją na Morzu Południowochińskim oraz groźbą ataku na Tajwan. Prof. Oriana Skylar Mastro z Uniwersytetu Stanforda, uważana za jedną z najlepszych znawców Chin, napisała w „Foreign Affairs”, że po raz pierwszy nie wyklucza siłowego rozwiązania kwestii Tajwanu, zwłaszcza analizując ogromny wzrost potencjału militarnego ChRL. Profesor Iwiński uważa to za nierealne. Najlepszym rozwiązaniem byłoby pokojowe zjednoczenie obu państw chińskich.
X x x
Reprezentanci 355 partii politycznych, wśród nich z Nowej Lewicy, oraz organizacji społecznych i think tanków z 140 państw dyskutowało w listopadowej debacie zorganizowanej przez Wydział Zagraniczny KPCh. Podsumowaniem dwudniowej dyskusji jest stanowisko „NA RZECZ WSPÓLNEGO ROZWOJU”.
Czytamy w nim:
I. Świat, w którym żyjemy jest różnorodny i barwny. Niezwykłe cechy poszczególnych cywilizacji definiowane są poprzez ich różnorodność, która jest także źródłem witalności i dynamiki światowego rozwoju. Sposoby i środki wykorzystywane do realizacji demokracji są różne. Poszczególne kraje i regiony niekoniecznie dzielą tę samą historię, kulturę, system społeczny i fazę rozwoju, zatem nie może istnieć jeden system demokratyczny, czy wzór rozwoju, który można zastosować we wszystkich krajach. Przykładanie jednej miary do tak szerokiego spektrum systemów politycznych istniejących na całym świecie jest samo w sobie niedemokratyczne. Nie sprzyja także rozwojowi.
II. Jesteśmy zdania, że najlepszym sposobem oceny ustroju politycznego państwa pod względem demokratyczności i efektywności jest obserwacja, czy sukcesja organu kierowniczego jest zgodna z prawem; czy wszyscy ludzie mają zgodny z prawem dostęp do udziału w życiu publicznym, społecznym, ekonomicznym i kulturalnym; czy opinia publiczna może swobodnie wyrażać swoje postulaty; czy wszystkie sektory mogą aktywnie uczestniczyć w sprawach politycznych państwa; czy decyzje dotyczące całego narodu mogą być podejmowane w sposób racjonalny i demokratyczny; czy specjaliści ze wszystkich dziedzin poprzez uczciwą konkurencję mogą należeć do grupy przywódców politycznych i systemu administracji; czy partia rządząca może zgodnie z Konstytucją i prawem służyć jako siła wiodąca; czy sprawowanie władzy podlega skutecznej kontroli i nadzorowi.
III. Jesteśmy zdania, iż ocena demokratyczności państwa zależy od tego, czy ludzie są suwerenem w swoim kraju. Obserwacja możliwości korzystania z prawa do głosowania jest istotna, jednak jeszcze ważniejsze jest zagwarantowanie prawa do szerokiego uczestnictwa w życiu politycznym. Podczas gdy konieczna jest obserwacja obietnic wyborczych, jeszcze ważniejsze jest ich wypełnianie. Podczas gdy konieczne jest przyglądanie się procedurom i zasadom politycznym określonym w przepisach i ustawach, jeszcze ważniejsze jest obserwowanie, czy owe przepisy i prawa są rygorystycznie egzekwowane. Podczas gdy konieczne jest obserwowanie, czy sprawowanie władzy odbywa się w zgodnie z zasadami i procedurami demokratycznymi, jeszcze ważniejsze jest przyglądanie się, czy podlega ona nadzorowi i kontroli obywateli.
IV. Jesteśmy zdania, iż demokracja jest prawem wszystkich narodów, niż przywilejem nielicznych. Osąd dotyczący uznania ustroju za demokratyczny powinien należeć do obywateli, a ocena kraju jako demokratycznego powinna być podejmowana przez całą społeczność międzynarodową.
V. Jesteśmy zdania, iż zarówno punktem wyjścia, jak i celem rozwoju społeczności ludzkiej powinna być poprawa dobrostanu ludzi i osiągnięcie wszechstronnego rozwoju człowieka. Rozwój demokracji powinien koncentrować się na ciągłej realizacji dążeń ludzi do lepszego życia i podnoszeniu ich poczucia spełnienia, szczęścia i bezpieczeństwa. W obecnych czasach konieczne jest wzmocnienie współpracy między państwami na polu walki z ubóstwem, bezpieczeństwa żywnościowego, odpowiedzi na COVID-19 oraz szczepionek, finansowania rozwoju, zmian klimatycznych i zielonego rozwoju, industrializacji, gospodarki cyfrowej oraz łączności, a także przyspieszenia implementacji ONZ 2030 Agendy na rzecz Zrównoważonego Rozwoju, tak by wspólne działania skupiały się na rozwiązaniu najpoważniejszych, najpilniejszych i praktycznych problemów ludzi. Wszystkie kraje i narody świata zasługują na możliwość i prawo rozwoju. Należy dołożyć starań do promowania inkluzywnego rozwoju oraz zapewnienia, że żaden kraj nie zostanie z tyłu.
VI. Jesteśmy zdania, iż obecnym trendem jest postępująca demokratyzacja stosunków międzynarodowych, a jedynym sposobem, by mogła zostać zrealizowana, jest rzeczywiste wprowadzenie w życie multilateralizmu. Ludzkość stoi przed różnymi wyzwaniami i problemami w skali globalnej, na które odpowiedź można znaleźć jedynie w bardziej inkluzywnym globalnym zarządzaniu, skuteczniejszym mechanizmie wielostronnym i aktywniejszej współpracy regionalnej. Lepsze efekty w praktyce multilateralizmu zawsze prowadzą do lepszych odpowiedzi na wspólne problemy, przed którymi stoi ludzkość.
VII. Jesteśmy zdania, że wysiłki na rzecz budowy wspólnoty ludzkiej ze wspólną przyszłością wyznaczają właściwy kierunek rozwoju i postępu cywilizacji. Wartości wspólne dla wszystkich ludzi, takie jak pokój, rozwój, uczciwość, sprawiedliwość, demokracja i wolność, muszą służyć za wskazówkę w dążeniu do stworzenia wspólnoty z silnym poczuciem odpowiedzialności za przyszłość ludzkości, tak by kraje o różnych systemach społecznych, ideologii, historii, kulturze i poziomie rozwoju mogły dzielić wspólne interesy, prawa i obowiązki w sprawach międzynarodowych i współpracować dla budowy lepszego świata.”
