16 listopada 2024

loader

Tag: teatr

Ryszard Bacciarelli (1928-2021)

Zbieżność nazwisk nieprzypadkowa. Był prapraprawnukiem Marcelego Bacciarellego, nadwornego malarza króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, o czym opowiadał kilka lat temu w wywiadzie udzielonym „Dziennikowi Trybuna”. Urodził się 8 stycznia 1928 r. w Młock-Kopacze. Był absolwentem warszawskiej PWST (1953), aktorem Teatru Polskiego…

Nadchodzi inny czas

Nie ma jednej odpowiedzi na pytanie, dlaczego teatr wciąż szuka inspiracji w klasyce literackiej. Ale przynoszą je przedstawienia: teatr szuka tego, co pomaga zrozumieć współczesność. „3Siostry” Luka Percevala (TR Warszawa i Narodowy Stary Teatr) i „Jądro ciemności” Pawła Łysaka (Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera), ważne…

Jak nie bywamy na galach, to nie istniejemy

–Teatr i świat kojarzy się z mężczyznami. My kobiety często czujemy się zepchnięte, bo piszą mężczyźni, grają mężczyźni, rządzą mężczyźni – z Olgą Sawicką rozmawia Krzysztof Lubczyński. Lubi Pani grać role komediowe, takie jak tworzył dla kobiet np. Czechow, takie w jakich…

Norwid: Przykryjcie mnie lepiej

To były ostatnie słowa poety przed śmiercią. Gorzkie słowa, ironiczne, rozpaczliwe. Słowa poety rozczarowanego swymi współczesnymi, którzy nie chcieli go wysłuchać. Norwid znany był z powagi, z jaką traktował słowa ostatnie. Odczytywał w nich podwójne znaczenie. Komunikowały coś więcej niż się na pozór wydawało.…

Raj czy piknik

To dwa pod wieloma względami różniące się przedstawienia, a jednak bliskie sobie za sprawą kluczowego dla nich tematu: zderzenia białego człowieka z naturą, które musi zakończyć się dla niego katastrofą. Mowa o dwóch premierach warszawskich, „Raju/ Potopie”, pierwszej części „Trylogii klimatycznej”…

W rajskim ogródku 20 lat później

To przedstawienie zapadło w pamięć nie tylko dzięki przenikliwej diagnozie czasów, które minęły. Także dlatego, że podawało w wątpliwość przekonanie, że naprawdę minęły. Domagało się od widzów uważności. Mowa o „Rajskim ogródku” wg Tadeusza Różewicza, przedstawieniu dyplomowym studentów wydziału aktorskiego krakowskiej PWST sprzed 20 lat w adaptacji…

Rok Różewicza (3): Pustka się wścieka

Tak mówił Tadeusz Różewicz, przenikliwie obserwujący świat pogrążony w kryzysie wartości po katastrofie kultury, jaką był czas wojny i Holocaustu. Pustka się wścieka, rośnie, musi się zaznaczyć, znajduje więc nowe strachy, lęki, wmówienia, by rządzić światem. Straszy plagami i codziennym głupstwem, bełkotem…

Rok Różewicza: Drut kolczasty bez kolców

Wynalazcą drutu kolczastego bez kolców był niejaki Kowalski, bohater „Pogrzebu po polsku” Tadeusza Różewicza. Kowalski, jak wynika ze spisu osób, sprawował właśnie funkcję dyrektora fabryki kolczastego. Ale poznajemy go na scenie jako domniemanego konsumenta jajka na twardo. Domniemanego, ponieważ jajko utkwiło mu…

Nieobecni: Skakanki Jerzego Żurka (2)

W swoich dramatach Jerzy Żurek prowadził grę z przeszłością. Przywoływał dawne wydarzenia i ich bohaterów. Jeśli nie rzeczywistych, to dobrze znanych z kart literatury. To jego skakanka z historią. Przywoływał w sposób szczególny – przed tekstem debiutanckiej sztuki „Sto rąk, sto sztyletów” (1978) umieścił uwagę:…

Nieobecni: Skakanki Jerzego Żurka (1)

Kiedy pod koniec lat 70. Jerzy Żurek debiutował dramatem „Sto rąk sto sztyletów”, wszystko wskazywało na to, że objawił się nowy talent dramatyczny. Można się było spodziewać, że jego dramaty zagoszczą w repertuarze polskich scen. Zwłaszcza że niebawem…