Produkt krajowy brutto spada, a posłowie podnoszą swoje płace. Hańba grozi głosującym „za” ale to nie wszystko. Talleyrand powiedziałby w tej sytuacji: To gorzej niż zbrodnia – to błąd. Konsekwencje tego błędu poniosą zwłaszcza posłowie opozycji.
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu budżetu państwa na 2021 r. Rząd oświadczył, że jego polityka „będzie nakierowana na możliwe szybką odbudowę potencjału gospodarczego Polski”.
Kiedy ta odbudowa nastąpi, dość trudno powiedzieć. „Obecnie perspektywy naszej gospodarki zależą przede wszystkim od rozwoju światowego kryzysu gospodarczego wywołanego pandemią COVID-19” – stwierdziła Rada Ministrów. Także poziom dochodów budżetu państwa w przyszłym roku będzie uzależniony głównie od spodziewanego (acz niepewnego) ożywienia gospodarczego po recesji z 2020 r. spowodowanej epidemią koronawirusa.
Mimo tej niepewności, rząd PiS – jak zawsze optymistycznie – założył, że w tym roku polski produkt krajowy brutto spadnie zaledwie o 4,6 proc., aby w 2021 r. urosnąć o 4,0 proc.
Czyli, oznacza to, że na koniec przyszłego roku polska gospodarka odrobi dużą większość tegorocznych strat. Wydaje się to kompletnie niewykonalne, skoro w drugim półroczu tego roku nasz PKB spadł o 8,2 proc. w porównaniu z tym samym okresem 2019 r. Nie wiadomo też, jakim cudem w drugim półroczu 2020 r. polski PKB miałby nadrobić aż 3,6 punktu procentowego i „wyjść” tylko na 4,6 -procentowy regres.
Podobną wędrówkę w górę i w dół ma odbyć nasza wymiana towarowa z zagranicą. W warunkach obserwowanego załamania koniunktury i światowego handlu, zakłada się, że w 2020 r. polski eksport spadnie o 9,3 proc. w ujęciu realnym, aby w 2021 r. wzrosnąć o 6,9 proc. Zdaniem Rady Ministrów powinno się to przełożyć na wzrost udziałów polskiego eksportu w światowym handlu. Ponadto, zmniejszenie konsumpcji prywatnej oraz mniejszy eksport w 2020 r. spowodują spadek importu o 10,2 proc. w 2020 r. Natomiast odbudowa popytu w przyszłym roku powinna przyczynić się do wzrostu importu o 7,3 proc.
Według Rady Ministrów, głównym czynnikiem polskiego wzrostu gospodarczego pozostanie popyt krajowy. Przyjęto, że w 2020 r. spożycie prywatne spadnie realnie o 4,2 proc., ale w kolejnym roku już wzrośnie o 4,4 proc. Zaplanowano też bardzo niską stopę bezrobocia rejestrowanego na koniec przyszłego roku – tylko 7,5 proc. Przeciętne zatrudnienie w gospodarce narodowej wyniesie 10 433 tys. etatów (i bliżej nieokreśloną liczbę ludzi pracujących na umowach śmieciowych). Natomiast zatrudnienie w państwowej sferze budżetowej – 557 tys. etatów.
Przewidywane jest utrzymanie wzrostu wynagrodzeń – choć jego tempo zmniejszy się znacząco w stosunku do trendów z ostatnich lat (już w ubiegłym roku wynagrodzenia rosły wolniej).
Rząd przyjął, że w 2020 r. nominalne tempo wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej wyniesie 3,5 proc., wobec 7,2 proc. wzrostu zanotowanego średnio w 2019 r. Natomiast w 2021 r. przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej zwiększy się nominalnie o 3,4 proc.
Przy średniorocznym wzroście cen towarów i usług konsumpcyjnych o 3,3 proc. w 2020 r. i 1,8 proc. w 2021, byłby to wciąż zauważalny, realny przyrost płac. Trudno jednak uwierzyć i w tak niskie ceny, i w tak wysokie wynagrodzenia. Jeszcze trudniej zaś – w sprawiedliwy rozkład tego wzrostu wynagrodzeń.
Najnowsze decyzje Sejmu, mające podnieść zarobki naszej, pożal się Boże, „klasy politycznej”, pokazują, że pod panowaniem PiS najszybciej będą rosnąć zarobki ekipy władzy, której i dziś się świetnie powodzi.
Nikogo nie może dziwić to, że Prawo i Sprawiedliwość grabi w swoją stronę (o czym świadczy choćby ustawa zapewniająca bezkarność za łamanie prawa w trakcie pandemii) – i wprowadzając te podwyżki, okazuje pogardę milionom Polaków. Takie właśnie jest ugrupowanie panujące w naszym kraju. Jednak to, iż również większość posłów opozycji poparła wzrost zarobków parlamentarzystów, w czasie gdy Polska pogrąża się w kryzysie, a ludzie tracą pracę – jest po prostu oburzające.
Chwała tym posłom, którzy zagłosowali przeciwko podwyżkom płac dla siebie!. Po stronie lewicy Partia Razem stanęła na wysokości zadania. Natomiast ci posłowie, którzy głosowali „za” okryją się hańbą. Hańba spadnie oczywiście i na głowy posłów PiS, i na tych z opozycji – ale posłowie opozycji zhańbią się bardziej, bo udzielają poparcia posłom PiS nie dla jakiejś ważnej polskiej sprawy, lecz dla swoich niskich, osobistych interesów.
Będzie im to na zawsze zapamiętane i przypomniane przy najbliższych wyborach – chyba, że się zmitygują i zagłosują „przeciw” gdy ustawa o podwyżkach dla „polityków” wróci z Senatu. O ile oczywiście Senat wniesie jakieś poprawki, co nie jest pewne, gdyż marszałek Tomasz Grodzki z PO także wygląda na zwolennika zwiększenia płac parlamentarzystów mimo kryzysu i pandemii.
Nie chodzi jednak tylko o hańbę. Talleyrand powiedziałby: głosowanie dziś za podwyżkami poselskich wynagrodzeń to gorzej niż zbrodnia – to błąd. Posłowie opozycji zdają się jednak nie rozumieć, jak wielki błąd popełniają – a może zresztą i rozumieją, ale uważają, że wstyd nie dym, oczu nie wykole, zaś kilka tysięcy złotych więcej przyda się w kieszeni. Niestety, źle to świadczy o ich inteligencji, ale także i o poziomie uczciwości.
Warto tu przytoczyć opinię pos. Barbary Nowackiej (przeniosła się z lewicy pod egidę Platformy Obywatelskiej, żeby wreszcie zostać posłem), która jest oczywiście zwolenniczką podwyżek poselskich uposażeń. Uważa ona, że dziś firmy mogą sobie „kupić” dowolnego posła za 2 tys zł miesięcznie, co grozi galopem w stronę korupcji. Czyli, jak ich zarobki wzrosną, to skłonność do korupcji powinna zmaleć.
Te szczere słowa pokazują, jak niski jest poziom etyczny naszych sejmowych „wybrańców” (czy należy rozumieć, że i pos. Barbary Nowackiej?). Wynika z tej wypowiedzi, że naprawdę, bardzo niewiele im trzeba, żeby się sprzedać za małe pieniądze. I tacy właśnie ludzie reprezentują Polaków.
Cóż, można tylko dodać, że każde społeczeństwo ma takich reprezentantów, na jakich sobie zasłużyło. Jakoś, tak na koniec, przypominają się słowa Józefa Piłsudskiego: „Każdy z posłów ma prawo wrzeszczeć, krzyczeć, ma prawo rzucać obelgi, ma prawo oszczercze pisać interpelacje, dotykające honoru innych, ma prawo i przywilej zachowywać się jak świnia i łajdak”.
