23 kwietnia 2024

loader

Państwo, które przestaje funkcjonować

Rządowych notabli nie obchodzi, na jakie przedsięwzięcia przeznacza się państwowe pieniądze – byle mogli jakąś część tej kasy uszczknąć dla siebie.
Wszyscy widzimy, że pod rządami Prawa i Sprawiedliwości nasze państwo działa tylko teoretycznie. Pewną sprawność wykazuje jedynie w ściąganiu pieniędzy od obywateli i w wypłacaniu apanaży PiS-owskim krewnym i znajomym królika, którzy obsiedli państwowe posady. Jeśli natomiast chodzi o realizację funkcji państwa (na które łożą Polacy), to mamy tu pełną katastrofę. Koronawirus bardzo wyraźnie pogłębił jej skalę.
Państwo sanacyjne, na którego tradycje tak chętnie powołują się prominenci PiS, rozpadło się we wrześniu 1939 r. w kilkanaście dni. Dzisiejsze państwo polskie pod nieszczęsnymi rządami prawicy, na naszych oczach zmierza właśnie ku rozpadowi. Nie trzeba do tego wybuchu wojny światowej.
Ów rozpad i marnowanie pieniędzy obywateli widać na niemal wszystkich płaszczyznach – także i dalekich od tak strategicznych dziedzin jak konieczność ratowania ludzkiego życia i zdrowia w obliczu pandemii (z czym oczywiście państwo PiS również nie daje sobie rady – ale też i się specjalnie nie stara).
Oto jeden z przykładów, zresztą nieco zbliżony – rozwijanie aktywności fizycznej społeczeństwa. Okazuje się, jak stwierdziła właśnie Najwyższa Izba Kontroli, że zwiększenie za czasów PiS o blisko 100 proc. środków publicznych na realizację programów pobudzających aktywność fizyczną dzieci i młodzieży, nie przełożyło się bynajmniej na realizację tego celu. Przeciwnie – zmalał odsetek dzieci i młodzieży (w wieku 11 – 17 lat) podejmujących aktywność fizyczną w wymiarze zgodnym z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) – co najmniej 60 minut dziennie przez 7 dni w tygodniu.
NIK skontrolowała, czy realizacja programów Ministra Sportu i Turystyki w latach 2016 – 2019 wpłynęła na wzrost aktywności fizycznej dzieci i młodzieży. Otóż nie wpłynęła – to znaczy, jak widać wpłynęła, ale ujemnie. Od razu więc wypada wystosować apel do rządu: zwróćcie ludziom te zmarnowane przez was pieniądze, które przeznaczyliście jakoby na poprawę kondycji fizycznej młodzieży.
Jak powszechnie wiadomo, aktywność fizyczna jest niezbędna dla prawidłowego rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego oraz dla zapobiegania otyłości i zaburzeniom układu ruchu. Stanowi też ważny element zapobiegania rozlicznym chorobom (zgodnie z zasadą, że ruch może być najlepszym lekarstwem).
Tymczasem badanie aktywności fizycznej przeprowadzone w 2013 r. i w 2018 r. na grupie dzieci i młodzieży pokazało, że większość nie spełniała zaleceń WHO. Aktywność umiarkowaną, czyli co najmniej 60 minut dziennie aktywności fizycznej przez 7 dni w tygodniu, osiągnęło w 2013 r. tylko ponad 21 proc., a w 2018 r. ponad 15 proc. osób w wieku 11 – 17 lat. Spadek o 6 punktów procentowych!
Taki właśnie efekt uzyskał rząd Prawa i Sprawiedliwości za cenę dwukrotnego zwiększenia nakładów publicznych na poprawę kondycji fizycznej młodzieży! Oto PiS-owscy mistrzowie sprawnego działania i spełnianych obietnic!
Warto tu dodać, że na poprawę aktywności fizycznej dzieci i młodzieży w latach 2016-2018 przeznaczono (z Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej i Funduszu Zajęć Sportowych dla Uczniów) ponad 415 mln zł, co stanowiło 78 proc. wszystkich wydatków na sport powszechny. Jeszcze w 2016 r wydano na ten cel 91,6 mln publicznych złotych. W 2018 r. już 180,7 mln zł.
Tak więc, w ciągu tych trzech lat wydatki na kondycję fizyczną młodzieży zwiększyły się o ponad 97 proc. Liczba dzieci i młodzieży objęta działaniem różnych programów mających rozwijać aktywność społeczną, wzrosła zaś nie o 97 proc., lecz tylko o około 32 proc. – z 1,17 mln do 1,55 mln osób. Wzrosła jednak i tak głównie teoretycznie, skoro w efekcie nastąpił spadek poziomu aktywności fizycznej młodych Polaków. „Nie było to współmierne do wzrostu finansowania programów. Realizowane przez Ministra Sportu i Turystyki programy nie przełożyły się na zakładany wzrost aktywności fizycznej dzieci i młodzieży w wieku 11 – 17 lat” – podkreśla NIK.
Rodzą się więc kolejne pytania do rządu PiS: co u Boga ojca zrobiliście z tą kasą? Czy naprawdę tak dużo poszło na wasze premie, nagrody, limuzyny służbowe, ochronę, specjalną opiekę lekarską, szczepionki których nie ma dla „zwykłych” ludzi itd.?
NIK spróbowała znaleźć odpowiedź choćby na pierwsze z tych pytań. Bez rezultatu.
„Nie wiadomo dokładnie, jakie efekty przyniosły finansowane ze środków publicznych programy, bo Minister Sportu i Turystyki nie określił mierzalnych celów, mierników realizacji celów ani narzędzi do pomiaru wzrostu lub poprawy aktywności fizycznej. /…/ W konsekwencji nie oceniano, które z realizowanych programów wpłynęły na wzrost lub poprawę aktywności fizycznej dzieci i młodzieży. Tym samym nie posiadano wiedzy, które z programów warto kontynuować, w odróżnieniu od przedsięwzięć nieprzynoszących efektów i wymagających korekty lub zakończenia – tak by środki lokować w programy, które wpływają realnie na poprawę aktywności fizycznej” – wskazuje Najwyższa Izba Kontroli.
Ten brak zainteresowania PiS-owskiej administracji, na co wydawano publiczne pieniądze, jest zupełnie zrozumiały. Chodziło przecież o lokowanie pieniędzy uzyskanych od obywateli, a nie swoich, prywatnych. Rządowych notabli guzik więc obchodziło, na jakie przedsięwzięcia je przeznaczano – byle można było część kasy uszczknąć dla siebie.
Żeby zaś trudniej było się połapać w kierunkach i celowości tych wydatków, zrezygnowano z dwóch ważnych wskaźników dotyczących rozwoju szkolnej infrastruktury sportowo – rekreacyjnej. Chodziło o odsetek szkół mających dostęp do sali gimnastycznej, oraz szkół z dostępem do jakiegokolwiek boiska lub urządzenia sportowego. Ministerstwo Sportu i Turystyki odstąpiło od monitorowania realizacji tych wskaźników. Jak tłumaczy, z powodu braku danych. Przypomina się więc stara zasada: żeby nie mieć gorączki, należy stłuc termometr.
Jest jednak jakiś jaśniejszy punkt na tym ponurym obrazie marnowania publicznych pieniędzy. Otóż, realizowane pod egidą resortu sportu i turystyki programy inwestycyjne przyczyniły się do poprawy szkolnej bazy sportowej. Efektem wsparcia w wysokości ponad 466 mln zł było w latach 2016-2018 wybudowanie i przebudowanie 1 080 oraz modernizacja 131 obiektów sportowych w 986 szkołach w Polsce. Stało się to głównie dzięki wysiłkowi samorządowców, zaangażowanych w te działania.
Pod adresem władz samorządowych w Polsce można sformułować bardzo wiele uwag krytycznych – ale niekiedy umieją się one postarać o to, by wydawane pieniądze przyniosły jakieś efekty.

Andrzej Dryszel

Poprzedni

Naciąganie wiecznie żywe

Następny

Walka z tęczą, nie z pandemią

Zostaw komentarz