Z informacji telewizyjnych dowiedziałam się, że oto SLD i rozpadająca się Wiosna utworzyły partię pod nazwą Nowa Lewica. Rozumiem, że tym samym partia pod nazwą „Sojusz Lewicy Demokratycznej” zostaje rozwiązana? Czy mam rację?
W związku z tym, w imieniu własnym (i części tej „starej lewicy”), jako członek SLD zwracam się do „Dziennika Trybuna” z prośbą o pomoc i pośrednictwo w wyjaśnieniu następujących kwestii:
W jakim trybie decyzja ta została podjęta? Czy ślad za nową świecką tradycją „poza trybem”, czyli autorytarnie? Nie dotarły bowiem do mnie informacje np. oo konsultacjach przeprowadzonych w organizacjach lokalnych SLD, choćby w warszawskiej.
Czy była to decyzja odgórna, czy inicjatywa oddolna? Jakie argumenty merytoryczne i polityczne przesądziły o podjęciu takiej decyzji? O ile wiem, nie było żadnego referendum ogólnopartyjnego w tej sprawie – chyba, że je przegapiłam. Jeśli tych czynników zabrakło, uważam, że członków partii potraktowano przedmiotowo, a to nie wróży nic dobrego na przyszłość. Z drugiej strony: dlaczego mnie to nie dziwi?
Kto ma dziś prawo do posługiwania się nazwą „Sojusz Lewicy Demokratycznej”, bo może w sztucznych okolicznościach dokonanej zmiany warto będzie ją od nowa zarejestrować?
Podejrzewam, że wąskie grono członków SLD, które podjęło decyzję o zniknięciu partii, mającej w III RP swoją demokratyczną historię i tradycję, postarało się o to, aby pod względem prawnym nie można było tej decyzji podważyć, chociaż…? Jak kto dobrze pomyśli, to wymyśli.
