10 listopada 2024

loader

Kategoria: Kultura

Drugie „Wesele” „Smarzola”

Wojciech Smarzowski jest i artystą i człowiekiem upartym, przekornym. Jedną z oznak tych jego cech, jest konsekwentne trwanie przy tytule „Wesele”. Można się tylko domyślać, że stanowi on aluzję, nawiązanie do arcydramatu Stanisława Wyspiańskiego, do szczególnej roli tego tekstu w dziejach polskiej kultury jako…

Późnym wnukom

W tytule spektaklu „Norwid późnym wnukom” nietrudno znaleźć rękę Norwida. To przecież Poeta zwracał się do „wnuka” w wierszu otwierającym jego zbiór „Vade-mecum”. To jeden z najbardziej znanych i najczęściej cytowanych wierszy, zaczynający się do słów „Klaskaniem mając obrzękłe prawice,/ Znudzony pieśnią, lud…

Wołyń

„W ciszy wieczorów łuny nad horyzontem zwiastują niechybną rzeź. Tego lata cały Wołyń ogarnęła trwoga…” – te, nieco patetyczne słowa widniejące na okładce książki wprowadzają w nastrój emanujący z powieści Marcina Pilisa. Słowo „Wołyń” to hasło wywoławcze, które od razu wywołuje…

Nadchodzi inny czas

Nie ma jednej odpowiedzi na pytanie, dlaczego teatr wciąż szuka inspiracji w klasyce literackiej. Ale przynoszą je przedstawienia: teatr szuka tego, co pomaga zrozumieć współczesność. „3Siostry” Luka Percevala (TR Warszawa i Narodowy Stary Teatr) i „Jądro ciemności” Pawła Łysaka (Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera), ważne…

Prawdziwy artysta teatru

Giovanni Pampiglione jest Rzymianinem z urodzenia – urodził się w 1944 roku przy historycznej rzymskiej via Salaria – ale sporą część życia spędził w Polsce. Tym co zagnało go tu, jeszcze w jego młodości, była polska sztuka, którą upodobał sobie ponad wszystko. To w Polsce…

Przygody Dalajlamy

Na autobiografię Dalajlamy postanowiłem przekornie spojrzeć jako na twór pisarski, literacki, całkowicie abstrahując od kontekstu politycznego. Zbyt często bowiem zaangażowanie polityczne stanowi środek służący żyrowaniu wartości literackiej dzieła autora. „Słowo „dalajlama” bywa różnie rozumiane. Dla jednych oznacza, że jestem…

Porównywany z Szalapinem

Dziś pośród rosyjskich teatrów operowych niekwestionowanym liderem jest petersburski Teatr Maryjski, od trzech z górą dekad mądrze i energicznie kierowany przez Walerija Giergijewa, w Petersburgu pracujący już na trzech wspaniałych scenach, utrzymujący filie we Władywostoku i Władykaukazie, zarazem często wizytujący inne ośrodki Rosji…

Energię czerpiemy od widzów

Aktor na scenie musi czasem ocierać się o kabotynizm. Gorzej i dla człowieka i dla profesjonalisty, gdy przenosi ten kabotynizm na życie prywatne – z Januszem Michałowskim, aktorem, rozmawia Krzysztof Lubczyński. Bardzo daleka była Pana droga z mazurskiego Augustowa do aktorstwa? Bardzo daleka, nieporównywalnie…