Była uczestniczką podziemnego studia dramatycznego Iwo Galla w okupowanej Warszawie, przy ulicy Tamka, które dokończyła po wojnie w Krakowie. Stała się jedną z najwybitniejszych aktorek w dziejach sceny i filmu polskiego, dysponując ogromną skalą talentu i ekspresji, odznaczającą się niebywale finezyjnymi środkami wyrazu, od tragizmu po groteskę (mawiano o niej że jest urodzoną aktorką witkacowską).
Była aktorką studia Iwo Galla w powojennym Gdańsku, we Wrocławiu u małżeństwa Wiercińskich oraz należała do trzech zespołów teatralnych Warszawy: Dramatycznego, Narodowego i Współczesnego.
W 1957 roku zachwyciła publiczność w Paryżu rolą Zerzabelli w “Paradach” Jana Potockiego. Wprawiała w podziw kreacjami w sztukach Witkacego, m.in. jako Wanda w “Janie Macieju Karolu Wścieklicy”, tytułowej “Kurki Wodnej”, czy Doroty w “Matce”, jak również jako tytułowa “Iwona księżniczka Burgunda” Witolda Gombrowicza, Lady Macbett w “Makbett” Eugene Ionesco czy jako Alicja w “Play Strindberg” Friedricha Dürrenmatta.
W telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów, którego była pierwszoplanową gwiazdą, wykonała m.in. niezapomniane przeboje: “Przeklnę cię!” (w duecie z Bohdanem Łazuką) i czy “W czasie deszczu dzieci się nudzą”. W Teatrze Telewizji stworzyła m.in. wielkie kreacje w roli Klary Zachanassian w “Wizycie starszej pani” Friedricha Dürrenmatta czy pani Jourdain w “Mieszczanienie szlachcicem” Moliera, w reżyserii Jerzego Gruzy.
W literaturze o teatrze jest wiele opisów jej aktorstwa. Poza Martą Fik, która napisała, że w absurdalną rzeczywistość sztuk Witkacego “wkracza z równą naturalnością jak w rzeczywistość codzienną”, piekną charakterytstykę poświęcił jej Edward Csato: “Jej grę w dziwacznych, majaki senne przypominających sztukach Witkacego i Gombrowicza, trudno nazwać deformacją (…) tak jest do tego świata dostosowana. (…) ma ona w sobie “naturalną nienaturalność”.
Do jej niezapomnianych ról filmowych (poza Felicją w “Jak być kochaną” Wojciecha J. Hasa czy Stefki w “Popiele i diamencie” Andrzeja Wajdy) należą także m.in. Honorata w serialu “Czterej pancerni i pies”, macocha Pacheco w “Rękopisie znalezionym w Saragossie” Wojciecha J. Hasa, Marta w “Cierpkich głogach” Konrada Nałęckiego, Basia w “Upale” Kazimierza Kutza czy siostrę Wołodyjowksiego w serialu “Przygody pana Michała” w reżyserii Pawła Komorowskiego. Jedną z jej ostatnich (2017), wybitnych kreacji była Markiza w telewizyjnej inscenizacji “Biesiady u hrabiny Kotłubaj” Witolda Gombrowicza w reżyserii Roberta Glińskiego.
Urodzona 5 grudnia 1928 w Warszawie, zmarła 23 stycznia 2022 roku w Konstancinie-Jeziornie.
